Er was weinig bekend over de schaaksport in het 19e-eeuwse België, en men vreesde dat het grootste deel van zijn geschiedenis verloren was gegaan in de nevelen van de tijd. Henri Serruys is er echter in geslaagd een deel van die mist te verdrijven, waarbij hij veel meer ontdekte dan wat hij aanvankelijk had aangenomen. Het is duidelijk dat het Belgische schaken eerder beperkt van omvang was in vergelijking met zijn buurlanden. Aanvankelijk waren Brussel en Antwerpen de knooppunten, maar al snel volgden andere Belgische steden. Een van de eerste wedstrijden waar een Belg bij betrokken was, was die van Michaëls uit Brussel tegen de Fransman Laigle, met als resultaat een nipte overwinning voor Michaëls.
Van laatstgenoemde kon de auteur een korte biografie reconstrueren, een kleurrijk personage dat ook regelmatig mensen uitdaagde voor een duel, vandaar de titel van het boek. Overal in het jonge Koninkrijk ontstonden allerlei schaakactiviteiten en clubs, niet alleen in Brussel en Antwerpen, maar ook in Luik en Gent. Brugge en Oostende waren ook plaatsen waar de burgerij graag het koninklijke spel speelde. Tegen het einde van de eeuw kwamen ook Belgische vrouwen op de voorgrond als schakers.
Toen het correspondentieschaak en de schaakproblemen in de 19e eeuw opkwamen, verdienen mensen als d'Orville "du club d'Anvers" en de jezuïetenpriester de Kerchove enige aandacht. Ook hun biografieën komen aan bod, samen met die van Eugène Pécher, de sterkste Belgische speler op het einde van de 19e eeuw.
Deze vroege Belgische schaakgeschiedenis omvat 93 partijen, vaak met eigentijdse annotaties, evenals 124 schaakproblemen, waaronder de 97 problemen gecomponeerd door d'Orville, oorspronkelijk gepubliceerd in het Franse schaaktijdschrift Le Palamède in de periode 1836-1843.
Het boek met hardcover (formaat: 178 x 254 mm) is 218 pagina's lang, met 86 illustraties en een uitgebreid namenregister en bibliografie.
